رابطه تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی با اضطراب مرگ در دانشجویان دانشگاه تهران

زمینه و هدف: یکی از حوزه­ های مهم سلامت جوانان دانشجو، بعد روانی آن است که نیازمند توجه و پیشگیری از اختلالاتی نظیر اضطراب در آنها است. مواجهه با مرگ و اضطراب ناشی از اجتناب­ ناپذیر بودن مرگ یک کیفیت روانشناختی جهان‫شمول برای تمامی انسان­ها محسوب می­شود. پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه بین تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی با اضطراب مرگ در بین دانشجویان انجام شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش توصیفی همبستگی بود. شرکت‫کنندگان در پژوهش حاضر را 206 نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه­ های دانشگاه تهران در سال 1390 تشکیل دادند که به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، مقیاس اضطراب مرگ (DAS)، مقیاس خودشکوفایی (SISA) و مقیاس تصویر ذهنی از خدا (GI) بودند. داده های پژوهش با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم­ افزار  SPSS-16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج مطالعه نشان داد که بین تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی همبستگی معناداری وجود داشت (0/01<p) به طوری که با افزایش میزان خودشکوفایی افراد، مقادیر مولفه ­های تصویر ذهنی از خدا (به جز مولفه چالش) نیز، افزایش می‫یافت. همچنین بین اضطراب مرگ و مولفه­های تصویر ذهنی از خدا (به جز مولفه چالش) با خودشکوفایی، همبستگی معکوس دیده شد (0/01<p). نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی، قادر به پیش بینی اضطراب مرگ در دانشجویان می باشند. نتیجه­ گیری: براساس یافته ها، متغیرهای تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی توانایی تبیین اضطراب مرگ را در دانشجویان دارند لذا از طریق بهبود تصویر ذهنی از خدا و خودشکوفایی در دانشجویان، می­توان اضطراب مرگ را در آن­ها کاهش داد.